Yazar Hasan Göztepe’nin kaleminden, 2016 yılından başlayıp 2012 yılına kadar antalyasolu.org’da yazdığı ve yazıp antalyasolu.org’a göndermediği...
Yazar Hasan Göztepe’nin kaleminden, 2016 yılından başlayıp 2012 yılına kadar antalyasolu.org’da yazdığı ve yazıp antalyasolu.org’a göndermediği yazılardan oluşan bir kitap. Tarihe iz bırakmak bakımından gerek yazılı basında gerekse internet üzerinden yayım yapılan web sayfalarında yazıların yayımlanması önemli. Bir o kadar önemli olan da bu yazıların kitap haline getirilerek okuyucuya sunulması. Yazarına maliyet ve iş yükü yüklese de kitap olarak okuyucuyla buluşturulmasının ayrıca bir önemi de derli toplu, araştırmaya gerek kalmadan yazarın tüm yazılarının okuyucunun kütüphanesinde elinin altında bulunması bakımından çok önemli.
Yazmak kadar okuyucuya ulaştırmak da önemli bir olgu günümüzde. Öğretmen yazar Hasan Göztepe’nin, özgeçmişinde de yazdığı gibi; yazdıklarımızın okunmasına ve okuyucularımıza ulaştırma çabasına en güzel örneklerden bir tanesi.
Yazar Hasan Göztepe’nin özgeçmişini kendi kaleminden okuyalım. 1953 yılında o zaman Sivas’ın Hafik İlçesine bağlı olan Akpınar Köyünde harmanlar kalktıktan sonra doğmuşum. Beş yıl sonra, 23 Eylül 1958’de o günün koşullarında doktora götürülemeden, kan kaybından anamı kaybettiğimizde de yine bir harman sonuydu.
İlkokulu köyümde okudum. Okulumuz 1921 yılında, yani Latin Harflerinin kabulünden yedi yıl önce Sivas Valisi Ali Haydar Paşa (Yuluğ) tarafından yaptırılmış.
Öğretmenlik halkın gözünde en iyi meslekti. O nedenle öğretmen okullarında okuyanlara köyümüzde “Enüstüde okuyor” derlerdi. “Enüstü”de okumak büyük bir ayrıcalıktı.
1966 yılında iki sınavını da kazanarak girdiğim Pamukpınar İlköğretmen Okulu’nu 1972’de bitirdim. İlk görev yerim Alanya’nın Demirtaş Bucağı’na bağlı Beldibi Köyü İlkokulu oldu. 24 yıl köylerde çalıştıktan sonra 1997’de Antalya merkezindeki Ahmet Ferda Kahraman İlkokulu’ndan emekli oldum.
Alanya’nın, Demirtaş’ın hayatımızda çok özel bir yeri vardır.
Çok istediğim yazma işine 2008’de başladım. Öğretmenliğe başlar başlamaz yazmaya başlamalıydım. Şimdi kaybettiğim yılların eksiğini tamamlamak ister gibi harıl harıl okuyor, yazıyorum.
“Yeter ki insanlar okusun!” şiarıyla tek tek insanların iş yerlerine kadar götürerek ve çok emek vererek yazdıklarımı şöyle sıralayabilirim: 1968 yılından beri hiç aralık vermeden derlediğim güzel sözleri yazdığım Ekmek Arası, Yastık Altı, Baş Ucu, Göz Önü, Sözün Özü; şiirlerimi topladığım Şimdi Umut Zamanı, Çığlık, Şarabi, Sen Olmayınca, İnsansız Olmaz, Keşke; Anı/Deneme biçiminde olanlar Pamukpınar Yolcuları I, Pamukpınar Yolcuları II, Yumurta Parası, Bir Hümanist Başkan Mustafa Aras. Şu anda elinizde olan Geldik Bugüne kitaplarından sonra Anadolu Aydınlanmasında Pamukpınar; Prof. Dr. Ali Uzun, Abdullah Kurt, Bekir Bayram, Mehmet Ali Kaya, Durmuş Türker, Hasan Göztepe ve Mustafa Akyol ile çıkardığımız kolektif kitaptır.
“Hep bir ağızdan türkü söyleyip/ Hep beraber sulardan çekmek ağı/ Demiri oya gibi işleyip hep beraber/ Hep beraber sürebilmek toprağı/ Ballı incirleri hep beraber yiyebilmek/Yârin yanağından gayrı her şeyde/ Her yerde/ Hep beraber/ Diyebilmek için…”
Yazmak, üretmek adına verdiğin çabaların karşılık bulsun Hasan öğretmenim.
