Gurbet üzerine söylenmemiş söz var mıdır? “Duvarın ardı gurbet” sözüne hep hak vermişimdir, hasret, özlem üzerine söylenmiştir. Sözünü ettiğim duvar somut duvar değildir, Duvarın ardı sözündeki ağırlık, yüklediği metafor, yaşayanların bildiği, bileceği bir duygudur.
Gurbet üzerine söylenmemiş söz var mıdır? “Duvarın ardı gurbet” sözüne hep hak vermişimdir, hasret, özlem üzerine söylenmiştir. Sözünü ettiğim duvar somut duvar değildir, Duvarın ardı sözündeki ağırlık, yüklediği metafor, yaşayanların bildiği, bileceği bir duygudur.
“Öyle özledim ki seni, şimdi şu anda yazarken bile burnumun direği sızladı, gözlerim doldu… hd”
Bir de gurbet sözcüğünün tam hakkını teslim eden gurbetler var. Google gurbeti şöyle tanımlıyor. “Gurbet: İnsanın doğup büyüdüğü, aile ocağının bulunduğu yerden uzak yer, yabancı yer.”
Evet insanın aile ocağından uzaklaşması, aynı ülke içinde olursa isteyince gidebilme umudunu da yanında taşıyor. Ya başka ülkelere, binlerce kilometre uzaklıklara savrulanlar. İş, ekmek mücadelesi için anayurdunu terk etmek zorunda olanlar.
Rahmetli babamdan bilirim, Almanya’da çalışırdı ben ilkokul üçüncü ya da dördüncü sınıfındaydım gittiğinde, yılda bir kez izine gelirdi, inşaat işçisi iken 45 gün, fabrikada çalışmaya başladığında, 30 gün izine gelirdi. Gelirken mutluluk gözyaşı, giderken hüzün gözyaşı dökülürdü. Annem adeta yasa yatardı birkaç gün…
Mektup yazma işi de bana düşüyordu, ablam okula gitmiyordu, abim bir başka gurbette Ankara’daydı, her mektup yazmaya başladığımızda, annem de ağlamaya başlardı, o nedenle babamı özlesem de hiç mektup yazmak istemezdim.
Hayatın her anı için söylenmiş atasözleri vardır, bu konuyu yazarken de şu atasözleri geldi aklıma. “Doğduğun yer değil, doyduğun yer vatanın” demişler, ardından da “Bülbülü koymuşlar altın kafese ille de vatanım demiş” demişler…
Bu hafta konuğum gurbetçi, sevgili kardeşim, dostum güzel insan Ozan İnci,
Ozan İnci’nin kısa bir biyografisini okuduktan sonra, Almanya’da doğup büyümesine rağmen, anadilini ustaca kullanması ve kültürümüze geleneğimize ne kadar hâkim olduğunu gözler önüne seren bir şiirini okuyalım.
1973 yılında Duisburg’da (Almanya) doğdu. Asıl adı Şükran Yıldırım’dır. İlk ve ortaöğrenimini Duisburg’da tamamladı.
Küçük yaşlarda şiirlerle türkülerle ilgilenmeye başladı. İlk şiirlerini yaklaşık 12 yaşında yazdı. Bu dönemden itibaren halk müziği gruplarına devam ederek ve halk oyunları ekiplerinde çalışarak bu konularda kendisini geliştirdi. On beş yaşından itibaren de meslek lisesindeki eğitimi sırasında halk oyunları öğretmeye başladı. Aynı dönemde bağlama dersleri de aldı.
Ozan İnci, folklora ilişkin çalışmaları dışında resimle ilgilendi. Bu bağlamda birçok kursa katıldı ve değişik ressamlardan ders aldı. Bir dönem yaptığı tabloları satarak yaşamını sürdürmeye çalıştı.
Okuduğu kitaplar ve karşılaştığı birçok şair ve aşık aracılığıyla şiir konusunda da kendini geliştiren Ozan İnci’ye ozanlık geleneğinin olmazsa olmazı mahlası da “İnci” olarak Orhan Bahçıvan tarafından verildi.
Ozan İnci, Yunus’tan Karac’oğlan’a, (Karacaoğlan) Ferman Baba’dan Mahzuni’ye birçok aşıktan etkilenerek şiirlerinde de hemen hemen her konuyu işledi.
Ozan İnci‘nin şiirleri çeşitli sanatçılar tarafından bestelendi ve yorumlandı.
Ozan İnci‘nin şiirlerinin toplandığı »İnci Çiçeği« (2010), »İnsan Sevince« (2015) , »Bekleme« (2017) ve »Alıştır« (2020) adlı kitapları yayınlandı.
SANA NE
Bırak neyle nasıl pişerse pişsin
Eline değmeyen undan sana ne
Biri sağdan biri sol yandan aşsın
İnsanın gittiği yönden sana ne
Biri Ömer sever biri Ali’yi
Biri akıllıyı biri deliyi
Biri Mevlana’yı biri Veli’yi
Yaradan bir ise dinden sana ne
Canlı bir canlıya ne gözle bakar
Nasıl olur kardeş kardeşten bıkar
Renkler üzerine boşa dil döker
Siyahmış beyazmış tenden sana ne
Yazık çoğu insan gaflete daldı
Üç laf ezberleyip çok bilmiş oldu
Anadan atadan nereden kaldı
İlikten hücreden genden sana ne
Gönül bir yaradır kaşıyıp deşmen
Herkesi kabullen soyunu eşme
Kimisi kısaymış kimisi şişman
İnceden uzundan enden sana ne
Kimler sarar bilmem böyle yarayı
Bir sen mi bilirsin kantar darayı
Harmanı ahırı köşkü sarayı
Hayatı saklayan handan sana ne
Aksini üstüne alman mı lazım
İllaki kavga da olman mı lazım
Her şiir içine dalman mı lazım
Yazıp çiziyorsam benden sana ne
Geçmişi görüp de alasın ibret
Her şeye laf etme bir kere sabret
Niçin rahatsızsın nedir bu nefret
Sevgi ile geçen günden sana ne
Yok köprü altından çok sular aktı
Yok pire için de yorganı yaktı
Yok cebi delik yok serveti çoktu
Üçünden beşinden ondan sana ne
Kıskançlık hasetlik ortada gayret
İnsan olmak için gerekmez ayet
Çavdarı tazeymiş yufkası bayat
Dostla paylaşılan nandan sana ne
İster gönül rengi kızıla kaysın
Herkes farklılığın adını koysun
Kim neyi isterse onları giysin
Şalvardan tumandan dondan sana ne
Gördüğüm ıstırap çektiğim çile
İstedim ki herkes kendine gele
Deryalar İnci’yi almazsa bile
Canana fedadır candan sana ne
