Okumayı, yazmayı öğrendiğimizde birçoğumuzun duyduğu, okuduğu ilk şiirdir.
Sıcağın sinmiş bana,
Seni severim ana,
Sensiz bana kan veren
Sensin bana can veren.
Küçükken yudum yudum,
Sütlerinle uyudum.
Kulağıma ninniler,
Neler söyledin neler.
Beni büyüttün ana,
Beni yürüttün ana,
(Mehmet Necati Öngay)
Her koşulda, nerede olursa olsun daima var olan ve tükenmeyen sevgi. Her insanın istediği ve ihtiyaç duyduğu sevgidir. Anne… Hayatın en sıcak kelimesi. Gözlerinin içine baktığında tüm dünya durur, bir anlığına bile olsa her şey yolunda hissedersin. Onun sesi, en hüzünlü anında bile içini ısıtan bir melodi gibidir. Ellerinin sıcaklığı, tüm yorgunlukları unutturan bir bahar güneşidir.
Anne, en çok senin gülüşüne sevinir, en çok senin derdine üzülür. Bir bakışıyla bin kelime söyler, bir sarılışıyla tüm yaralarını iyileştirir. Uykusuz gecelerini senin huzurun için harcar, yorulsa da asla şikâyet etmez.
Anne olmak, sonsuz bir sevgiyle sevmektir. Karşılıksız, hesapsız, şartsız... Bir anne, çocuğunun yüreğinde her zaman bir ışık gibi yanar. O ışık hiç sönmesin diye, onun kıymetini bilmek gerekir. Çünkü anne sevgisi, hayatta sahip olabileceğin en büyük şanstır.
Şimdi, bir an dur ve onu hatırla… Sesini, kokusunu, sevgisini… Eğer yanındaysa sımsıkı sarıl, değilse onu en güzel anılarınla an. Çünkü bir anne, her zaman çocuğunun yüreğinde yaşamaya devam eder.
