Geçenlerde yürürken yol kenarında kendi kendine konuşan birini gördüm. Bir zamanlar olsa, muhtemelen “Acaba bir sorun mu var?” diye düşünürdüm.
Şimdi ise bunun çoğu kişinin önemini fark etmediği sağlıklı bir zihinsel alışkanlık olduğunu fark etmeliyiz.
Belki de o kişi, iç dünyasıyla sizlerin yapabildiğinden çok daha iyi bir iletişim kuruyordur.
Toplumun bu konuda yerleşmiş bir önyargısı var: Birisi başkasıyla sohbet edince normal sayılıyor ama birey kendine sesli konuşunca hemen damgalanabiliyor.
Oysa araştırmalar gösteriyor ki iç konuşmayı dışa vurmak, beynin karmaşayı toparlama yöntemlerinden biri.
Nasıl ki vücut formda kalmak için antrenman yapıyorsa, zihnin de düşünceleri düzenlemek için kelimelere ihtiyacı var.
Düşünceleri Netleştirmenin Pratik Yolu
Sesli düşünmek karar verirken büyük kolaylık sağlıyor.
Zihnin içindeki karmaşık akış cümlelere döküldüğünde daha belirgin ve takip edilebilir hale geliyor.
İnsan bir şeyi sesli söylediğinde beyin o bilgiyi sanki daha önemliymiş gibi işliyor.
Ufak tefek sözlü yönlendirmeler bile “Şunu hallet, sonra diğerine geçersin” motivasyonu artırabiliyor.
Çünkü sözlü komutlar, dikkati toplayan beyin bölgelerini harekete geçiriyor.
Duyguları Yumuşatan İçsel Ses
Zor dönemlerde kendi kendine konuşmak kişinin kendi kendine rehberlik etmesi gibi bir etki yaratıyor.
“İyi gidiyorsun, devam.” “Biraz dur, nefeslen.”
Bu tür ifadeler başkasından geldiğinde hoştur; fakat insanın bunları kendine söylemesi bazen daha tesirlidir.
Pek çok sporcu yarışa başlamadan önce kendine yüksek sesle konuşarak ritmini bulur.
Bu bir tür zihinsel hazırlık kimi zaman da moral desteğidir.
Dışarıdan tuhaf görünebilir, ama başarıya giden yolda bu küçük ritüelin payı büyüktür.
Olumsuz İç Diyaloğu Değil, Yapıcı Olanı Büyütmek
Elbette kendi kendine konuşmak tek başına mucize değildir nasıl konuştuğunuz belirleyicidir. Sürekli kötümser ifadeler kullanmak zihni daha da yorabilir.
Ancak bilinçli, destekleyici bir iç konuşma, stresi azaltır ve düşünceleri daha dengeli hâle getirir.
Kısacası mesele, konuşmanın kendisi değil; kendinize kurduğunuz dilin niteliği.
Utanılacak Değil, Benimsenmesi Gereken Bir Davranış
Kendinle konuşmak ne akıl hastalığı belirtisidir ne de zayıflığın işaretidir. Tam tersine duygusal farkındalığın ve zihinsel düzenin bir parçasıdır.
Belki de kalabalık bir dünyada insanın kendisiyle dürüst bir diyalog kurabilmesi en büyük özgürlüğüdür.
Bu yüzden bir daha kendi kendine konuşan birini gördüğünüzde hüküm vermek için acele etmeyin.
O kişi belki de ruh sağlığını korumak için doğru yöntemlerden birini kullanıyordur. Ve belki siz de içinizden geçenleri biraz seslendirseniz zihniniz size teşekkür bile eder.