Trenleri durduran adamı tanıdığımda yıl 1990 idi…
Yüzünde eksik olmayan gülüşüyle adeta insanlara sempati ve güven veriyordu. Toplumsal kültürü örgütlü mücadeleyi öne çıkarıyordu.
Henüz daha kamu sendikalarının esamisinin okunmadığı bir dönemde Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demir Yolları (TCDDY) Genel Müdürlüğü’nde Ankara’da Demiryolu Memurları Derneği’ne (DEMED) Başkan olmuştu.
Kendisini emekçi sınıfın demokratik mücadelesine adamış olan bu adamın adı Naci Başat idi…
DEMED’in ülke genelinde 19 bin üyesi bulunuyordu.
Naci Başat ve arkadaşları demiryolcuları DEMED’in çatısı altında toplamayı başarmışlardı.
Bir gün beni yemeğe davet etmişti.
Bazı ricalarda bulundu.
DEMED’in basın danışmanlığını üstlenmemi istedi.
En önemli isteklerinden biri de demiryolcuların sorunlarını ve çözüm yollarını içeren aylık “DEMED Dergisi’nin” çıkarılmasını istemesiydi.
90’lı yıllarda “Çare tükenmez… Sokaklar yürümekle eskimez…” diyen Süleyman Demirel Başbakanlık görevinde bulunuyordu.
Ulaştırma Bakanı Yaşar Topçu, TCDDY Genel Müdürü ise Tekin Çınar idi.
Demiryolu çalışanları işçilerin sendikası vardı.
Türk-İş’e bağlı Demiryol-İş sendikası…
Demiryol-İş iyi kötü her iki yılda bir işverenle oturup ücret pazarlığı yapıyor, memurların imreneceği ücreti işçiler alıyordu.
Ama iş memurlara gelince ücret başbakanların dili ile dişi arasındaydı.
Deyim yerindeyse memur ücretleri bu emekçilerin “Kunta Kinte” gibi yaşam seviyesine taşımıştı.
Trenleri durduran adam Naci Başat DEMED’in şube başkanlarını Ankara’da topladı. O toplantıya DEMED’in basın danışmanı bir gazeteci olarak bende katıldım.
Tünelin ucundaki ışığa kimi zaman hasret kalan demiryolcular, karda-kışta ulaşımı sağlamaları bir yana, hakkını arayan memurlar arasında sürgünler de devam ediyordu.
Başat, kısa bir açış konuşması yaptı: “Ben, Genel Başkanınız olarak önce siz şube başkanlarımızın sözlerini dinleyeceğim. Daha sonra önerilerimi ve almamız gereken kararları sıralayacağım.” dedi.
DEMED şube başkanları kendi bölgelerindeki sorunları dile getirdiler.
Ayrıca memurların “Bu düşük ücretle geçinemediklerini, kimi zaman günde Normal mesai saatlerinden 3-4 saat fazla çalıştıklarını, hakkını arayan memurların sürgüne gönderilip perişan edildiklerini, bu ve benzeri sorunların çözümlenmesini istediklerini” dile getirdiler.
Naci Başat’ın, vurucu ve kalıcı konuşmalarının hepsini nakledecek değilim.
Başat konuşmasının sonunda: “Arkadalar… Haklar verilmez. Alınır… Biz de trenleri durdurarak haklarımızı alacağız!” dedi…
Bir alkış koptu…
Tarih: 2 Haziran 1992…
TCDD’nin Ankara-İstanbul hattında çalışan bütün trenler durduruldu.
Başat ve arkadaşları demiryolu memurları için hazırladıkları manifestoyu Genel Müdür Tekin Çınar’a kabul ettirdiler. Diğer kamu kurum ve kuruluşlarındaki memurlar trenlerin durdurulmasına şaşarken, TCDD memurları hiç kimsenin beklemediği yüzde 17 zam almış ve sürgünlere gönderilenler eski yerlerine iade edilmişti. Trenleri durduran adam Naci Başat şimdi ne yapıyordu? (Sürecek)
