İletişim, sadece konuşmak değil; duymak, anlamak ve birlikte düşünmektir. Bir toplumun sağlıklı işlemesi, yurttaşların bilgiye erişebilmesi, kendini ifade edebilmesi ve karar süreçlerine katılabilmesiyle mümkündür.
Bugün Türkiye’de iletişim, bir hak olmaktan çıkmış, bir denetim aracına dönüşmüştür. Ve halk artık sadece “neden susturuluyoruz?” değil, “nasıl konuşabiliriz?” diye soruyor.
İktidar, medyayı tek sesli hâle getirerek toplumu yönetmeye çalışıyor. Muhalefet ise çoğu zaman bu tekeli teşhir etmekle yetiniyor. Oysa halk, sadece eleştiri değil, özgürlük istiyor. Ve bu özgürlük, ancak “nasıl?” sorusuna verilen sahici cevaplarla mümkün olur.
Medya nasıl özgürleşir?
Bugün Türkiye’de medya, büyük ölçüde iktidarın kontrolünde. Ana akım medya, halkın değil, sarayın sesi olmuş durumda. Bağımsız gazeteciler baskı altında, alternatif medya ise ekonomik olarak boğuluyor. Bu tabloyu değiştirmek için şu sorulara yanıt verilmeli:
* Basın özgürlüğü nasıl anayasal güvenceye alınacak?
* RTÜK ve Basın İlan Kurumu gibi kurumlar nasıl özerkleştirilecek?
* Yerel medya nasıl desteklenecek?
* Gazetecilere yönelik baskılar nasıl son bulacak?
Bu sorular, sadece medya politikası değil, demokrasi meselesidir.
Dijital iletişim nasıl kamusal hak hâline gelir?
İnternet, artık sadece bir teknoloji değil, bir yaşam alanı. Ancak Türkiye’de dijital iletişim, hem erişim hem ifade özgürlüğü açısından sorunlu. Sansür, erişim engelleri, sosyal medya baskıları sıradanlaştı. Peki bu nasıl değişir?
* İnternet erişimi nasıl temel yurttaşlık hakkı hâline getirilir?
* Sosyal medya üzerindeki baskılar nasıl kaldırılır?
* Dijital okuryazarlık nasıl yaygınlaştırılır?
* Veri güvenliği ve kişisel mahremiyet nasıl korunur?
Bu sorular, dijital çağda özgür yurttaşlığın temelidir.
Kamusal iletişim nasıl şeffaf ve katılımcı olur?
İletişim, sadece bireyler arası değil, halk ile devlet arasındaki bağdır. Ancak Türkiye’de bu bağ kopmuş durumda. Halk, karar süreçlerinden dışlanıyor; bilgiye erişim engelleniyor. Oysa demokrasinin temeli, şeffaflık ve katılımdır. Peki bu nasıl sağlanır?
* Kamu kurumları nasıl hesap verebilir hâle getirilir?
* Bilgi edinme hakkı nasıl genişletilir?
* Yerel yönetimlerde halkla iletişim nasıl güçlendirilir?
* Katılımcı medya platformları nasıl desteklenir?
Bu sorular, halkın yönetime ortak olmasının yolunu açar.
İletişimde “nasıl?” demeden demokrasi kurulmaz.
Türkiye’de iletişim hakkı, artık bir lüks değil, bir zorunluluktur. Halk, sadece konuşmak değil, duyulmak istiyor. Ve bu duyulma, ancak “nasıl?” sorusuna verilen cesur ve sahici cevaplarla mümkün olur. İktidara talip olan herkes, artık iletişimde özgürlük, eşitlik ve katılım için çözüm üretmek zorundadır.
Çünkü bu ülkenin insanı, sadece yaşamak değil, sözünü söylemek istiyor.
