Özbekistan’ın dış politikası, 2016 yılından bu yana Cumhurbaşkanı Şevket Mirziyoyev liderliğinde istikrarlı bir şekilde hayata geçirilen çok yönlü ve pragmatik bir yaklaşımı temsil etmektedir. Bu politika, öncelikle bölgesel istikrarın, küresel ortaklıkların ve sosyo-ekonomik yeniliklerin sağlanmasına yöneliktir.
Bölgesel düzeyde Özbekistan; Kırgızistan, Tacikistan, Türkmenistan ve Kazakistan gibi ülkelerle stratejik işbirliği ilişkilerini güçlendirmektedir. 2025 yılın Mart ayında Tacikistan’ın Hucend şehrinde Özbekistan, Kırgızistan ve Tacikistan cumhurbaşkanlarının katılımıyla sadece devletlerarası ilişkilere yönelik değil, aynı zamanda bölgesel sosyal ve ekonomik entegrasyona yönelik önemli bir sınır anlaşması imzalanmıştır.
Ayrıca, Özbekistan Avrupa Birliği ile de işbirliği ve karşılıklı ilişkilerini kesintisiz geliştirmektedir. 2025 yılın Nisan ayında Semerkant’ta düzenlenen ilk Orta Asya–AB Zirvesi çerçevesinde ikili ilişkilere yeni stratejik ortaklığın temelleri atılmıştır.
Avrupa’nın kalkınma ve inovasyon projelerine ek olarak 13,2 milyar ABD doları tutarında yatırım yapılması konusu görüşülmüştür.
Ticari ve ekonomik alanda da Özbekistan aktif bir şekilde gelişmektedir. Devlet varlıklarının özelleştirilmesi, eurobond ihracı ve yabancı sermaye çekilmesi yoluyla özel sektörün ekonomideki payını %50’den %85’e çıkarmayı hedeflemektedir. Bunun ilk aşamasında 1,7 milyar ABD doları değerindeki devlet varlıklarının uluslararası piyasaya sunulması planlanmıştır.
Bununla birlikte, yeni bilişim teknolojileri ve dijital ekonomi alanlarına da büyük önem verilmektedir. Örneğin, “Dijital Özbekistan–2030” stratejisi kapsamında IT Park ve Uluslararası Dijital Teknolojiler Merkezi gibi projeler hayata geçirilmektedir. Bu projeler, IT ihracatının ikincil düzeyde geliştirilmesine ve yeni teknolojilerin uygulanmasına yönelik olarak planlanmıştır.
Sonuç olarak, Özbekistan’ın dış politikası küresel ve bölgesel işbirliğine adanmış, pragmatizme dayalı ve ekonomik kalkınmaya yöneliktir. Ülkenin yabancı ortaklarla kesintisiz yapıcı ilişkileri, devlet varlıklarının etkin bir şekilde özelleştirilmesi ve dijital ekonomiye geçişi sürdürülebilir kalkınma yolunda önemli unsurlar olarak değerlendirilmektedir.
