İmdat Gönülal, vefalı bir dost, dostum. Kendini üzen ama başkasını üzmeyen, kendini inciten ancak karıncayı bile incitmeyen, bilindik deyimle “şair yürekli bir insan.
Şair, yazar Gönülal; “Nerem kanadıysa/seni bastım yarama”, “Sen hatırlamıyorsun/ben seni çok sevmiştim”, “Sen gidersen kim sular fesleğenleri” şiir kitapları ve “Gün Umudun Aynasında” Anı kitabıyla edebiyat dünyasın katkı sunmakta, değer katmakta.
“Sen gidersen kim sular fesleğenleri” kitabının arka kapağında kaleme aldığı düşüncesinde, yazar Sadık Güvenç dostum, nasıl da güzel tanımlamış Gönülal’ı:
“Gündelik yaşamda karşılaştığımız, bazen de karşılaşmaktan korktuğumuz ne varsa dile geliyor İmdat Gönülal’ın kaleminde. İçten, sevecen, yoksulluğu umursamayan yüreği zengin, kardeşçe paylaşımı özleyen, umut dolu bir dünya özlemidir beklediği.
Çok mu? Koca bir dünyayı doldurur anlatamadığımız için içimizde biriktirdiğimiz umut dağları. Binlerce olumsuzluk içinde bir umutlu sözcük ışıl ışıl parlıyor ya o yetiyor şairi ayakta tutmaya.
Az sözle çok şey anlatan, özden gelen duru şiirlerle karşılaşacaksınız bu kitapta.”
İmdat Gönülal; 1959 yılında Yozgat’ta doğdu. İlkokulu Yozgat Büyükincirli köyünde, ortaokulu Kırıkkale’de (dışardan), liseyi Ankara Anıttepe Akşam Ticaret Lisesi’nde hem çalışıp hem okuyarak tamamladı. 1981 yılında kozmetik sektörü çalışmalarına Rebul (Tekmen A.Ş.) de başlayıp, Çukurova Holdinge bağlı Çukurova Tüketim Ürünleri A.Ş.’de Bölge Müdürü olarak devam etti, 2004 yılında emekli oldu.
1990 yılından CHP’ye üye olan Gönülal’ 2002-2006 yılları arasında CHP Yenimahalle İlçe Başkanlığı’nda yöneticilik yaptı.
Atatürkçü Düşünce Derneği, TÜM-DER ve Greenpeace gibi sivil toplum kuruluşlarında da üyeliklerde bulunan Gönülal; evli ve iki kızı evladı var.
“Gün Umudun Aynasında” Anı kitabının arka kapağına yazma olanağını bana veren Gönülal için şöyle yazmışım:
“Şair, yazar İmdat Gönülal,” Gün Umudun Aynasında” isimli kitabında, yaşam hikâyesini anlatırken şiirler kitaplarındaki ustalığını, dilini ve doğallığını bu kitabına da yansıtmış. Belki de çoğumuzun yazmayı bırak, dilimize bile alamayacağımız “yaşanmışlıklarımızı” o denli doğallıkla ve cesaretle kitabına yansıtmış ki âdeta toplumsal adaletsizlikleri, yoksullukları ve haksızlıkları yaratanların yüzüne bir zemheri ayazı gibi çarpmış. Zaman zaman şiirlerini de serpiştirdiği “Gün Umudun Aynasında” kitabında tam anlamıyla gerek bireysel gerekse toplumsan sahipsizliğin, acımasızlığın insanın boğazına nasıl koca bir yumruk gibi durduğunu yalın haliyle aktarmış.
Kitabın başında; yeni yazmaya başlamış acemi kalemmiş düşüncesine kapılacaksınız belki ama kitabın ilerleyen sayfalarında şiirlerinde olduğun gibi nasıl devleştiğini göreceksiniz.
Şairler, yazarlar ve tüm sanatçılar olarak yaşanmışlıklarımızı sanatımızla topluma sunarsak, toplumsal öğretmenliğin duvarına da bir tuğla koymuş oluruz.
Bu anlamda; Şair-Yazar Gönülal’ın üretme çabasını çok değerli buluyor ve mutlaka okunması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Dostum Gönülal, daha nice kitaplarla bizlere duygularını ve düşüncelerini aktarman dileğimle…”
Aynı duygu ve düşüncelerimi ve yeni kitaplarında buluşmak umudumu yinelerken, Gönülal’ın iki kısa şiiriyle yazıma son vermek istiyorum…
İçin için
Ağlamalarım var benim çocukluğumdan kalma.
Akşamın ayazında,
Kapı önlerinde,
Bir başına umutsuz…
Çocukluk korkularım var benim.
Babadan
Anadan
Büyüklerden
Jandarmadan
Polisten
Devletten
Gizli sevdalarım var benim
Kimsenin bilmediği,
Göz göze gelemediğim
El ele tutuşamadığım
Onların bile bilmediği
Gizli sevdalarım.
Umutlarım var benim geleceğe dair
Olur yanını bilmem
Umut iyidir saftır
Ben beklerim
Onu bilemem.
BENİM ŞİİRLERİM
Başka şairlerin şiirlerini kıskandığım oluyor tabii ki.
Onlarla aşık atacak da değilim
Muhteşem güzellikte şiirler okudum hayatım boyunca
İnanılmaz mutlu oldum
Tabii ki dünyanın en güzel şiirini ben yazmıyorum
Haddimi bilirim
Ama benim en güzel şiirlerimi ben yazıyorum.
