Gazetecilikte 50 yılı aştım. Enflasyonun açıklanmasıyla yeni emekli ve memur maaşlarının belirlenmesi üzerine maaşımın ne kadar arttığını gördüm.
Vallahi şaşkına döndüm.
Bunun üzerine, E-devletten mesleğe ilk başladığım yıllarda Sosyal Sigorta Kurumu’na (SSK) yatırılan primleri araştırdım. 3-4 yıl primlerim asgari ücret üzerinden yatırılmış. 28 yıl ise en üst tavandan prim ödemişim.
Uzun yıllar Günaydın Gazetesi’nde sayfa sekreterliği, Haber Müdürlüğü ve Yazı İşleri Müdürlüğü yaptım. Maaşlarımız tavandan yattığı gibi, vergilerimiz de bürüt maaş üzerinden kesilirdi. O tarihlerde ekim ayına geldiğinde üst vergi dilimine girdiğimiz için maaşımız kesintiye uğrardı. Bu şekilde emekli oldum. O tarihlerde asgari ücretin 2,5 katı maaş bağlandı. Bu fark uzun süre devam etti. Ancak 2020 yılından itibaren fark giderek daralmaya, nihayet 2023 yılında makas tersine dönmeye başladı.
Cumhurbaşkanlığı ve Milletvekili seçimlerinden önce asgari ücret 8.500 liradan 11.404 lira çıkarıldı. Benim maaşım 11.092 TL oldu. Yeni belirlenen asgari ücret 17.02 lira olurken, enflasyon oranında yapılan artışla maaşım 15.250 lira oldu.
Yıllarca en üst tavandan SSK primi yatır, Vergini öde, aldığın emekli maaşı, asgari ücretin altında kalsın...
Benim gibi milyonlarca emekli var. Bu reva mıdır ? Yüksek prim ödeyip emekli olanlara ceza mı veriliyor ?
Bir grup arkadaşımızdan bir ileti aldım. “ Emekli Meclisleri Sendikası” kurmuşlar. Yayınladıkları bildiride emeklilerin sefalete süreklendiğini, çocuklarının ve torunlarının eline bakmaya muhtaç hale geldiğini söylüyorlar.
Özetle şöyle diyorlar ;
TÜİK’in açıklamış olduğu yüzde 64,77’lik yıllık enflasyon ve buna istinaden hesaplanan yüzde 37,57’lik Temmuz-Aralık 2023 dönem farkının gerçeği yansıtmadığı sokaktaki herkes biliyor. Açlık sınırının 14.431 TL ve yoksulluk sınırının 47.009 TL olarak belirlendiği günümüz Türkiye’sinde Memur ve memur emeklilerine yüzde 49,25 İşçi ve Bağ-Kur emeklilerine yüzde 37,5’lik zam emeklilerin hiçbir derdine derman olamayacağı gibi, emeklilerin böyle iki farklı kategoride değerlendirilmesi de çok yanlış bir yaklaşımdır. Emekli dul ve yetimleri ile engelli, emekli çiftçi ve yaşlıların durumu ise daha da içler acısıdır. Gördüğümüz kadarıyla milletvekili emeklileri dışındaki tüm emeklilerin tamamı yoksulluk sınırı altında bir emekli maaşı alırken aynı zamanda milyonlarcası ise açlık sınırının da altında bir “ölüm aylığı” ile adeta ölmemeye çalışmaktadır. Bunun adı yaşam olamaz.
Yaklaşık 16 milyon emeklinin örgütsüzlüğü elbette ki iktidar blokunun bu gayri insani politikalarını yaşama geçirmesi, onların işini kolaylaştırması ve her seferinde emekli maaşlarındaki reel erimeyi daha da çok büyük bir heves ve korkusuzca yaşama geçirmelerine uygun ortam sağlamaktadır. Biz emeklilerin aleyhine olan bu kötü gidişata dur demenin yolu, 16 milyon emeklinin din, dil, ırk, siyasal düşünce farklılığı, etnik köken, sosyal statü gibi yapay farklılıkları bir kenara bırakıp, “emek ve insan” eksenli bir sendikal örgütlülük çatısı altında toplanmaktan geçiyor. Hiç şüphe yok ki buna en uygun örgütlenme modeli doğrudan demokrasi, doğrudan demokratik katılım ve buna en uygun örgütsel form olan Emekli Meclisleri şeklindeki örgütlenmedir.”