Ne zaman bir Bayram Atakul şiiri okusam aklıma sevgi ve doğa gelir. İlk şiirlerini okuduğumda bu şairi seveceğimi düşünmüştüm ve düşüncemde yanılmamak beni sevindirdi. Bayram Atakul gerçekten sevgiyi ve doğayı vurguluyor yazdığı şiirlerde.
Son çıkan kitabını da büyük bir heyecanla iki kere okudum. Aşağıda paylaşacağım şiirlerini de son kitabından seçtim. Kitabın adı : “Aşkın Şarkısı ve Karanlıkta Açan Çiçekler.” (Genellikle şiir kitaplarını her seferinde iki kez okurum. İlk okuduğumda kaçırdığım şeyler olursa ikinci okumamda onları keşfetmenin keyfini yaşarım.)
Kendi anlatımıyla size Bayram Atakul’u tanıtayım. “Ankara’ya kuş uçuşu yüz kilometre uzakta, Güdül ilçesi Tahtacı Örencik köyünde nüfus kayıtlarına göre 18.09.1949 yılında (günü) doğmuşum. İlkokulu köyde, ortaokulu Beypazarı’nda okudum. Yatılı okuduğum Ankara Erkek İlk Öğretmen Okulu’ndan yine yatılı olan Ankara Yüksek Öğretmen Okulu’na öğretmenler kurulunu kararıyla gönderildim. Ankara Üniversitesi Fen Fakültesi Fizik Matematik Bölümünden 1975 yılında mezun oldum. Karatahtanın yüzünü bilimle beyaz tebeşirle ağartmaya çalışan bir fizik öğretmeniyim. Bilimi de şiiri de çok seviyorum.”
Bayram Atakul’un bugüne kadar 8 kitabı yayımlanmış. Bunlar sırasıyla; “Bir Yürek (2003), Cemreler Düşerken (Ortak Kitap), İki Yürek (2012), Denize Ulaşamayan Irmak (2014), Dirgenlerin Şarkısı (2016), Anayurdum Çocukluğum (2021), Düşler ve Yıldızlar (2021) ve Aşkın Şarkısı ve Karanlıkta Açan Çiçekler (2022)”
“Usulcacık” şiirinde sevgiyi şöyle dile getiriyor Atakul; “Seni usulcacık sevdim/Hani usulcacık yağar ya kar/Hani usulcacık açar ya çiçekler/Hani usulcacık ısınır ya havalar/İşte öyle sevdim seni/Usulcacık…” (s.32)
“Suskunluğun Dili”nde ise bir ata sözümüzü anımsatırcasına; “Suskunluğunda bir güzelliği var/Ancak içinde hissedersen anlarsın/Acı gibi, yas gibi, sevgi gibi/Yakışır insana” (s.34)
“Gül Kim” şiirinde güllerin koparılmaması gerektiğini anlatırken, sonunu şöyle bağlıyor; “Dalından, toprağından koparılan gül/Büküp boynunu, solup gider/Unutma/ Bükme gülün boynun” (s.38)
“Dilimiz Yitirdi Çocukluğunu” şiirinde dili için haykıran bir şairin sesini duyuruyor bize. “… dilimiz yitirdi çocukluğunu, Dilimiz başka şey söyler/Gözümüz başka/Sadece diline benzemez insan/Yüzüne benzer, gözüne benzer/Diliyle yüzüyle gözüyle söyler.” (s.61)
“Sevda Renginde” şiiryle doğayı betimliyor bize. “Kırmızıdan kızıla kızıldan sarıya/Sarardıkça sararıyor yapraklar/Elveda derken bile yitirmiyor/Naifliğini, zarafetini/Sevda rengindedir her sonbahar.” (s.64)
Yazının başında Fizik öğretmeni olduğunu kendi kaleminden belirtmiştik. Ama bize bunu yine bir şiiriyle hatırlatıyor gibi ,“Enerji” adlı şiirinde. “Işık, bir enerjidir ve/Işık hızında büyük/Hiçbir hız yoktur evrende/Şu hızın güzelliğine bakın/Telefonda sesin uçar gider sevgiliye/Saniyede üç yüz bin kilometre” (s.69)
Şair duyarlılığıyla emeği de unutmuyor. Şiirin emeğin sesi olması gerektiğini vurguluyor “Emeğin Sesi Olmalı Şiir”de. “Nasırlı ellerin sesi olmalı şiir/Soğuktan yarılmış, toprak kokan ellerin/Yüzleri kömüre bulanmış madencilerin/Kalem tutan ellerin/Emeğin ve emekçilerin sesi…”(s.73)
Doğayla iç içe olmanın vurgusunu ise “Bağ Budamak” şiirnde dile getirir. “…Sen budanmak nedir bilir misin/Budandıkça uzamak, budandıkça gençleşmek/Salkım salkım üzüm vermek için/Baharları asmalar gibi bekledin mi hiç/Sen hiç asmalar gibi ürün verdin/Sen hiç asmalar gibi sevdin mi” (s.74)
Kadın cinayetlerine de sessiz kalamaz Atakul. “Beyinsizler Ülkesi” adlı şiirinde adeta isyan eder kadın cinayetlerine. “Son nefesini veren bir kadının/Kan sızan biçimli dudaklarından dökülen iki dize: /Yıllarca bir yastığa baş koyduğumun/Kurşunuyla gelendi en çirkin ölüm.” (s.84)
Ben okuduğumda kitaptaki tüm şiirlerden etkilendim. Sizlerin de etkileneceğini düşünüyorum
Bol şiirli ve şiir okumalı günler diliyorum.