Her hafta konuğumun biyografisini ve şiirini paylaşırken, kısaca bir konuya da değiniyorum, bunu zaman zaman da konuğuma soruyorum. Şair Aydemir karlı ile konuşurken, “hasret” olabilir dedi. Güncel bir o kadar da yakıcı bir konu herkesin yüreğinde bir hasret acısı vardır. Baba, anne, sevgili, evlat, torun ve vatan hasreti diyebiliriz. Hasret üzerine o kadar çok şiir türkü vardır ki, hangisini burada örnek versek bir diğeri eksik kalır. Bir şair, bir şiir ve bir kitap ile örneklemek isterim. Ahmed Arif, HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM ve aynı isimli kitabı.
Çeşitli nedenlerle dünyanın dört bir yanına İş, aş ve okumak gibi nedenlerle savruluruz. Bunlar zorunlu ama bizim isteğimiz dâhilinde yaşadığımız hasretlerdir. Düşüncelerini politika ve sanat alanında yaşayamayanlar ve yurt dışına kaçarak yaşamak zorunda olanlar, sürgün edilenler, var. Bunlara örnek o kadar çok ama birkaç tanesini örnek verelim. Nazım Hikmet Ran’ı, Namık Kemal’i, Yılmaz Güney’i örnek verebiliriz.
Duvarın ardı hasret diye düşünürüm hep çünkü yüzünü göremediğin, sesini duyamadığın sevdiklerine, havasını alıp toprağına basamadığın ülkene hasretsindir… Bu haftaki Konuğum, çeşitli nedenlerle, elliye yakın ülkede bulunmuş şair arkadaşım, Aydemir Karlı.
Aydemir Karlı 1969 Ankara İncirli Mahallesinde doğdu, ilk ve ortaokul öğreniminin ardından, Akşam eğitim veren, Ulus Endüstri Meslek Lisesi’ne kaydını yaptırdı, gündüzleri de çalıştı. Askerlikten sonra evlendi, Gazi üniversitesi Elektrik Mühendislik fakültesine kayıt yaptırıp mezun oldu.
Çalışmak ve gezmek amacı ile dünyanın birçok ülkesinde bulundu.
Kazakistan/Almata da 1992 yılında yazdığı ilk dörtlük şiiri.
Her akşam iş dönüşü yorgun argın evime
Bir vuslat şarkısıdır vurur gönül telime
Kapının eşiğinde o hoş geldin sözüne
Elenir yorgunluğum tebessümler içinde
O günden bu yana şiir yazmaya devam ediyor.
“Kırkından sonra isimli” bir romanı da yazmaya devam ediyor.
İnternet radyolarında radyo programı yaptı. Ankara da Halk müziği ve Sanat müziği korolarına katıldı.
Türkiye’nin çeşitli bölgelerinde şiir yarışmalarına katıldı, değişik festivallerde şiirlerini yorumladı.
Serbest vezinle yazan Karlı’nın,300 e yakın şiiri bulunmaktadır.
Aydemir Karlı’nın bir şiirini siz okuyucularımızla paylaşmak isterim.
SENİ SEVDİĞİMDE
Ankara da yağmur vardı
Seni sevdiğimde
Henüz çiçekler açmamıştı
Toprak yağmurdan sonraki kokusunu vermemişti.
Camlar henüz buğulanmamıştı
Sokaklar caddeler ıslanmamıştı
Damlardan sular akmıyordu henüz seni sevdiğimde.
Kızılay da yağmurdan kaçışmıyordu insanlar
Yağmurun yüzümü yıkarcasına verdiği ıslaklıkla
Yüreğimden gelen çocuksu neşeyle
Yüzüme hafif bir tebessüm yerleşiyordu
Aslında içimde bir coşku vardı
Yağmur yüzümü yıkarken
Otobüse varmak istemeyen adımlarım
Sanki bir ileri iki geri gidiyordu.
Sevgin içimdeydi
Yağmurun ıslaklığı yüzümde
Böyle güzel bir gündü Ankara da işte
Seni sevdiğimde.
Yüreğimde henüz o coşku yoktu
İnanması zor ama o duygu da yoktu
Kış gelmemişti henüz Ankara ya
Seni sevdiğimde
Çöpçüler Ankara caddelerini temizliyor
Çankaya sokakları henüz bomboş
Sakarya caddesinde naralar atılmıyordu.
Keçiören hala sessiz ve mağrurluğunu koruyordu.
Yenimahalle de in cin top oynuyor
Yüreğime sevgi heyecanı henüz yerleşmemişti
Seni sevdiğimde
Evimin sokağında hayalin yoktu
Dairemde senin kokun.
Yatak odamda senin izlerin yoktu
Seni sevdiğimde
Şimdi düşünüyorum seni sevdiğim o günü
Hatırlamıyorum oysaki
Açıkçası hatırlamakta istemiyorum
Yıllar unutturdu bana senli günleri
Seneler kabuk bağlattı yaralarıma
Unuttum artık seni
Seni sevdiğimi de
Sevdiğim günleri de unuttum
Şimdi yüreğimde bir nefret duygusu
Hayalimde de yalnızca sen
Sen yoksun be gülüm