Çocukken kendi oyuncaklarımızı hayal gücümüzle birleştirip bir şeyleri üretmenin keyfini yaşardık. Uzun bir söğüt dalı kimi zaman atımız, beş kiloluk peynir tenekesinin kapağı kalkanımız, yassı bir odun parçası kılıcımız, uçurtmalarımız gökyüzüne uzanan selamımız, çamurdan arabalar yapmak en büyük sevincimiz misketlerimiz rengarenk mutluluğumuz olurdu.
İlk oyuncağımı kim ne zaman bana almıştı hatırlamıyorum. Plastikten yapılmış bir kamyonum olmuştu.Bu kamyonla evimizin arkasında bulunan arsamızda kamyonumla kum taşır,karıncaları kamyonun kasasına koyup yuvalarına taşırdım.Bazen uzun yolculuklara çıkardım.Hiç elimden düşmeyen ilk defa bir oyuncağım olmuştu.Bu oyuncağıma gözüm gibi bakıyordum.Kamyonum, geceleri yatağımın yanında durur,sabah gözümü açtığımda ilk güneşi değil,kamyonumu görürdüm.Kamyonumu yatağımda içine alır onunla konuşurdum.
Ama birgün kamyonumu koyduğum yerde bulamadım,esrarengiz bir şekilde kamyonum kaybolmuştu.Bu yok oluş içimde bir acı olarak hafızamada yerini aldı.Yıllar yıllar geçti o kamyonumu nasıl kaybettim hala unutamadım.
Kimse kaybolan kamyonumu bulmak için çaba göstermedi,beni teselli etmedi. Ama büyük yazar Kafka,bakın bir kız çocuğuna kaybolan bebeğini bulmak ve onu teselli etmek için nasıl bir fedakarlıkta bulunmuş.
*Hiç evlenmemiş ve çocuğu olmayan Franz Kafka, Berlin'de bir parkta yürürken, çok sevdiği oyuncak bebeğini kaybettiği için ağlayan küçük bir kız çocuğuyla tanışır.
Kafka, çocukla birlikte bebeği uzun süre arar ve başarısız olur. Ertesi gün onunla, bebeğini aramak için yeniden buluşmak istediğini söyler. Fakat yine bebeği bulamazlar.
Kafka, kıza bebek tarafından yazılmış bir mektup verir. Mektupta "Lütfen ağlama,dünyayı görmek için bir geziye çıktım. Sana maceralarım hakkında yazacağım", diyordu.
Böylece, Kafka'nın yaşamının sonuna kadar devam edecek bir hikâye başlar.
Kafka, küçük kızla her buluşmasında bebeğin maceralarının yazılmış olduğu mektupları okur ve akabinde çocuğun çok mutlu olduğunu görür.
Kafka, Berlin'e dönmeden önce oyuncak dükkanına uğrar ve bir tane bebek satın alır. Daha sonra kız çocuğu ile buluşmaya gider.
Bebeği çocuğa uzatır.
"Ama hiç bebeğime benzemiyor," der kız.
Kafka, bebeğin yazdığı bir başka mektubu çocuğa verir:
Mektupta
"Seyahatlerim beni değiştirdi." yazmaktadır.
Küçük kız yeni bebeği kucaklar ve onunla mutlu bir şekilde evine gider.
Bir yıl sonra Kafka ölür.
Yıllar sonra, bir yetişkin olan kız, bebeğin içinde bir mektup bulur. Mektupta şöyle yazmaktadır:
"Sevdiğin her şey muhtemelen kaybolacak, ama sonunda sevgi başka bir şekilde geri dönecek."
İmza
Franz Kafka.( 3 Haziran 1924 )
Ölüm Yıldönümü Anısına Saygıyla *Alıntı.
Savaşların olmadığı, ormanların yakılmadığı, hayvanların katledilmediği, çocukların sağlıkla, mutlulukla, geceleri yataklarına girip aç yatmadığı, sokakların, evlerin büyüklerin, çocukların, neşeyle, mutlulukla, sevinçle, gülücüklerle çınlattıldığı bir dünyada yaşaması dileğimle iyi bayramlar diliyorum.