Yetkili yetkisiz hemen hemen her mikrofon önüne gelen, eline kalem geçen eğitim reformu yapılmalıdır diyor. Bir eğitim reformu yapılması gerektiği konusunda hemen herkes hemfikir, lakin neyin, nasıl yapılması gerektiği konusunda bir mutabakat yok, herkes ayrı telden çalıyor. Önce eğitim reformuna niye ihtiyacımız olduğunu anlamadan nasıl bir reform yapmaya gereksinim duyduğumuz konusunda da bir istikamete ulaşamayız.
Eğitim reformu yapmamız lazım çünkü çağdaşımız olan diğer toplumlar ile rekabet edebilecek mal ve hizmetler üretemiyoruz, bu yüzden para kazanıp güçlenemiyor ve refahımızı arttırarak, zenginleşemiyoruz. Daha da kötüsü çağdaşımız olan toplumların üretebildiği mal ve hizmetleri tüketmeyi de pek seviyor, mecburen bunları ithal ediyoruz. Bu durum da, ekonomik ve siyasi bağımsızlığımızı tehdit eden, çok ciddi bir borçlanma sorunu yaratıyor.
Buraya kadar hemfikirsek yavaş yavaş nasıl bir eğitim reformu yapmamız gerektiği konusuna girebiliriz. Eğer derdimiz ya da mecburiyetimiz çağdaşımız olan toplumlar ile rekabet edecek mal ve hizmetler üretebilmek ise ihtiyacımız öncelikle böyle bir üretimi gerçekleştirebilecek nitelikli insan gücüdür ve buda doğal olarak tamamen bir eğitim meselesidir.
Pekâlâ, çağdaş toplumların ürettiği mal ve hizmetleri üretebilmemiz için gerekli olan unsurlar nedir?
Bu unsurlar:
1- TEKNOLOJİ
2- TASARIM
3- KOMPLEKS ORGANİZASYON KURABİLME BECERİSİ Olarak sıralanmaktadır.
Biliniyor ki teknoloji yaratabilmek için bilim, tasarım yaratabilmek için sanat eğitimi şarttır! Demek ki rekabet edebilmek, küresel ekonomik yarışta var olabilmek istiyorsak eğitim sistemimizde ağırlığı bilim ve sanat eğitimine vermemiz gerekmektedir.
Bu ikisi gerek şarttır, lakin yeter şart değildir. Çağdaş sınai üretim son derecede komplekstir, işte bu yüzden takım halinde çalışabilecek, disiplinli, düzenli, zamanı iyi kullanmayı becerebilen, kurallara uymayı alışkanlık haline getirmiş nitelikli insanlara ihtiyaç vardır. Bu nitelikleri de bir insan ancak ve ancak daha çocukluğunda spor eğitimi ile kazanabilir. Bu nitelikleri çocukluk sonrasında kazanarak içselleştirebilmek ise neredeyse mümkün değildir.
Sonuç olarak; BİLİM, SANAT ve SPOR saç ayağı üzerine inşa edilmiş bir eğitim sisteminin gerekliliği açıkça ortaya çıkıyor.
Kemalist eğitim sisteminin başladığı, fakat daha sonra karşı devrim hareketince yozlaştırılan ve yolundan saptırılan Cumhuriyet’in eğitim devrimi de tam olarak bu saç ayağı üzerine bina edilmişti.
Biz doğruyu bulup, yanlışı yapmak konusunda eşsiz bir toplumsal beceriye sahibiz ne yazık ki, bu günde daha önce bulmuş olduğumuz doğruyu arıyoruz zaten.
Eğitim reformunun temeli böyle olmalı, lakin uygulamanın detayları da çok önemlidir.
Çok iyi bir planlama ile hangi alanda, ne kadar ve hangi niteliklere sahip insan gücüne ihtiyaç olduğu şekillendirilmelidir, aksi takdirde insan kaynaklarımızı heder ederiz.
Çocuklarımızın en zeki, en yetenekli ve en çalışkan kesimi daha eğitimin ilk basamaklarında seçilerek temel bilimler ve temel sanat dalları üzerinde yoğunlaşmaları sağlanmalıdır. Bu çocukların eğitim hayatlarına devam edebilmeleri için gerekli olan her türlü maddi ve manevi destek verilmelidir. Çocuklar kendi kapasitelerine göre kademelendirilmeli, her kademe kendi içindeki ortalama ile uyumlu bir müfredat ve hız dâhilinde eğitilmelidir.
Çocuklar eğitim hayatına başladığı andan itibaren çok büyük bir dikkatle gözlemlenerek kendi kapasite, beceri, istek ve yeteneklerine göre yönlendirilmelidir. Bu özellikle eğitimin verimliliği açısından da, kaynakların doğru kullanılabilmesi açısından da çok önemlidir.
Reform dediğimiz zaman olması gereken temel unsurlar işte bunlar, peki günümüzde hangi siyasi böyle bir reformu yapmak ister, hangi siyasi partinin böyle bir reform işine gelir?
Sizlere soruyorum Necip Fazıl’a verdiği referansla: “Altını çiziyorum; modern, dindar bir gençlikten bahsediyorum. Dininin, dilinin, beyninin, ilminin, ırzının, evinin, kininin, kalbinin davacısı bir gençlikten bahsediyorum.” diyen siyasiler böyle bir eğitim reformunu gerçekleştirebilir mi?