Geride kalan yedi seneye baktığımızda ise Fenerbahçe adına ortada iç açıcı bir tablo yok. Ne Süper Lig şampiyonluğu, ne de Türkiye Kupası sevinci yaşandı Sarı Lacivertli camiada. Transfer politikasıyla sık sık eleştirilerin odağı olan Ali Koç yönetimi, başarı adına camiaya umut verecek en küçük bir iz bırakmadan tarihe geçti. Mourinho başta olmak üzere teknik adam tercihlerinde de tartışmalar hiç eksik olmadı. Yani büyük umutlarla ve hatta davul zurnayla gelen Ali Koç saltanatı, kısa bir veda konuşmasıyla koltuğu Saran’a bırakmak durumunda kaldı.
Fakat Fenerbahçe için asıl sorun yalnızca başkanlık değişiminde değil. Bugün Fenerbahçe’nin sahadaki görüntüsü, taraftarın beklentilerini karşılamaktan çok uzak daha uzaklarda. Trendyol Süper Lig’in henüz altıncı haftasında Kasımpaşa ile berabere kalan Sarı Lacivertliler, üç galibiyet üç beraberlikle şimdiden altı puan kaybetmiş durumda. Daha yolun başında, en büyük rakibi Galatasaray’a ciddi bir avantaj sunduğunu söylemek yanlış olmaz.
Mourinho defteri kapanmış olsa da, onun izleri hâlâ takımın oyun anlayışında hissediliyor. Tedesco’nun yeni bir düzen kurmaya çabaladığı açık, ancak henüz sahaya olumlu bir yansıma görebildiğimizi söylemek güç. Özellikle, Talisca gibi yalnızca topla buluştuğunda etkili olan bir santrfor üzerinden hücum planı yapmak bana çok akılcı gelmiyor. Oysa Kerem gibi sürekli hareket halinde olan, rakip savunmayı karıştırabilecek bir oyuncudan faydalanmak için doğru formüller bulunmalı.
Üstelik Alanyaspor ve Kasımpaşa karşısında alınan beraberliklerin izahı kolay değil. Taraftar haklı olarak bu sonuçları kabullenmekte zorlanıyor. Açıkça söylemek gerekirse, Fenerbahçe şu haliyle umut vermiyor ve tehlike çanlarını çalmaya başladı bile.
Şimdi gözler, yeni başkan ve yönetimin atacağı adımlarda. Sadettin Saran ve ekibi, sahada kaybolan ışığı yeniden yakmak için bir an önce kolları sıvamak zorunda. Çünkü Fenerbahçe taraftarı artık yalnızca umut değil, gerçek bir başarı görmek istiyor.
Kalın sağlıcakla…